Een gangbare schatting is dat jaarlijks wereldwijd meer dan 2,6 biljoen USD ofwel 5% van het mondiale bbp door corruptie verloren gaat (1). Uit het onderzoek van DNV blijkt dat de meeste organisaties zich hard maken voor de bestrijding van omkoping, maar dat minder organisaties hun feitelijke risico’s kennen en beheersen. De bezorgdheid draait vooral om compliance, reputatie en ethische risico’s, maar de meeste organisaties gaan niet verder dan het implementeren van antiomkopingsbeleid. Slechts 33,5% doet risicobeoordelingen en 37,4% due diligence bij verkoopagenten.
Uit een studie van de Association of Certified Fraud Examiners (ACFE) blijkt dat 85% van de fraudeurs ‘rode vlaggen’ in hun gedrag vertoont (2). Bijna de helft van de bestudeerde fraudegevallen was te wijten aan een gebrek aan interne beheersmaatregelen [BU1] of aan het terzijde schuiven van bestaande beheersmaatregelen. 81% van de getroffen organisaties wijzigde na de fraude hun fraudebestrijdingsmaatregelen. Waarschijnlijk omdat ze het belang van een gestructureerde aanpak inzagen.
Uit het onderzoek van DNV blijkt wel dat organisaties de voordelen van een antiomkopingsmanagementsysteem inzien. Organisaties die kiezen voor een antiomkopingsaanpak op basis van de internationaal erkende ISO 37001-norm, ondernemen actievere stappen om hun risico’s in kaart te brengen en zorgen ervoor dat ze beter zijn toegerust om risico’s te beheersen en incidenten te voorkomen in plaats van ze te verhelpen. Toch blijft een gestructureerde aanpak vaak uit, totdat een organisatie door een incident gedwongen is om veranderingen aan te brengen.
Lees het volledige rapport voor meer informatie over hoe organisaties aankijken tegen antiomkopingsmaatregelen om hun activiteiten en reputatie te beschermen.
